Brunon Baduszek
podpułkownik żandarmerii | |
Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1885 |
---|---|
Data śmierci |
? |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1903–1929 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
Odznaczenia | |
Brunon Ernest Emil Baduszek (ur. 16 sierpnia 1885 w Brnie, zm. ?) – podpułkownik żandarmerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 16 sierpnia 1885 w Brnie. Był narodowości polskiej, wyznania ewangelicko-reformowanego[1]. W czerwcu 1911 został przeniesiony z c. i k. 20 pułku piechoty w Krakowie do cesarskiej i królewskiej żandarmerii[2] . Do 1918 pełnił służbę w Krajowej Komendzie Żandarmerii Nr 5 dla Galicji we Lwowie. Na rotmistrza został awansowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915[3].
9 września 1920 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia rotmistrza żandarmerii, zaliczony do Rezerwy armii, z równoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny[4]. 30 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w korpusie żandarmerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę oficera sztabowego przy Żandarmerii Polowej[5]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 6 dywizjonie żandarmerii Polowej Etapowej, a jego oddziałem macierzystym był 6 dywizjonu żandarmerii wojskowej[6].
Od 19 marca 1922 był dowódcą 6 dywizjonu żandarmerii we Lwowie[7][8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[9]. 17 marca 1927 został przeniesiony do 9 dywizjonu żandarmerii w Brześciu na stanowisko dowódcy dywizjonu[10][11]. 12 marca 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[12]. Z dniem 31 sierpnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI”[14]. W 1935 mieszkał we Lwowie przy ulicy Kochanowskiego 75[15].
Był żonaty z Emą Grögler, z którą się rozwiódł. Miał syna Detleva (ur. 26 lutego 1913), który ożenił się z Karoliną Dostalik[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi – 1938[16]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na czerwonej wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
- Krzyż Komandorski Order Korony Rumunii – 5 października 1923[17]
- Order Medżydów (Imperium Osmańskie)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Borowski 2019 ↓, s. Karta ewidencyjna.
- ↑ Kronika ↓.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 651.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 22 września 1920 roku, s. 903.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, s. 691.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1058, 1063.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 962, 965.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 291153.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 74.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 671, 674.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 88.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 215.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 359, 975.
- ↑ KAM 1935 ↓, s. 18.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 22.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 19 lutego 1924 roku, s. 73.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten der. K.K. Landwehr und der K.K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- „Gazeta Lwowska”. 132, s. 4, 1911-06-11. Lwów: Władysław Łoziński.
- Spis mieszkańców m. Lwowa. W: Księga Adresowa Małopolski. Lwów: Wydawnictwo Księgi Adresowej, 1935.
- Rafał Borowski: Niemiecki dokument ujawnia więź lwowiaka z Gdynią i Gdańskiem. Portal Regionalny trojmiasto.pl, 2019-11-30. [dostęp 2020-04-04].
- Ludzie urodzeni w Brnie
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie cesarskiej i królewskiej Żandarmerii
- Podpułkownicy żandarmerii II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Jubileuszowym Wojskowym
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojskowej
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Rumunii
- Polacy odznaczeni Orderem Medżydów
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Urodzeni w 1885
- Wojskowi związani ze Lwowem
- Zmarli w XX wieku